Broeders en zusters uit de h. Maria en Pater Damiaanparochie,
nu we zijn aangekomen in het jaar 2024 is het aan mij de eer om het eerste artikel van dit jaar te schrijven voor het parochienieuws en de Verbinding. Ondertussen lijken de kerstdagen en oud- en nieuwjaarsdag gevoelsmatig mijlen ver achter ons te liggen. Als u dit artikel leest is de maand januari op zijn eind of is zelfs de maand februari al begonnen. Zo aan het eind van een jaar wordt er vaak teruggekeken naar wat er zich allemaal heeft afgespeeld in dat jaar. Nu het nieuwe jaar is begonnen worden er de beste wensen uitgedeeld voor het jaar wat komen gaat. Hier en daar hoor je mensen spreken over de toekomst en wordt er gespeculeerd wat er dit jaar zou kunnen gaan gebeuren.
Ik denk daar zelf ook over na. Er gebeurt veel in het leven, in de wereld, in de parochies en niets is uiteindelijk zeker. De toekomst is niet te voorspellen. Voor mij persoonlijk vindt ik het belangrijk te kijken waar ik nu sta. Natuurlijk heb ik een ideaal beeld over mijn toekomst, maar dit ideaal zegt niets of dit ook waarheid is. Wat ik wel weet is dat mijn ideaal beeld van mijn toekomst gebaseerd is op wie ik ben, waar ik in geloof en hoe ik mij hier toe verhoud. Wat ik in de jaren van mijn leven heb geleerd is dat de ideaalbeelden kunnen veranderen, omdat de tijden steeds veranderen. Mijn beeld van mijn toekomst krijgt dan ook zijn vorm door dat wat ik in het verleden heb geleerd. En het verleden is niet alleen 20 jaar geleden, maar ook de dag van gisteren.
Nu ik dit artikel schrijf denk ik daarom ook terug aan de korte tijd die ik werkzaam ben in de parochies boven de schelde en wat een waardevolle momenten ik hier heb mogen ervaren. Zoals u in een eerdere editie van het parochienieuws heeft kunnen lezen ben ik op 1 september 2023 begonnen in de 2 parochies boven de schelde met mijn stage als diakenstudent voor het Bisdom Breda. Als ik hier zo op terugblik komen er veel gedachten en beelden naar boven van hoeveel ik op zo’n korte tijd heb mogen leren.
In het begin van de stage heb ik mij vooral gericht op het vertrouwd raken met het gebied zelf. Gezien de grootte van de beide parochies, dus geheel midden Zeeland en Schouwenduivenland, is dit een behoorlijke klus. Alle kerkgebouwen heb ik bezocht en veel mensen heb ik mogen ontmoeten. Hieruit zijn mooie contacten ontstaan. Ook ben ik betrokken bij de vergaderingen van het pastoresteam. Dit geeft mij weer een ander inzicht in hoe de structuur van de parochie is ingedeeld en hoe de roosters tot stand komen en de werkzaamheden worden besproken en verdeeld. Naast de taken in de liturgie als lector of acoliet, breidde mijn werkzaamheden zich beetje bij beetje uit. Ik ga op huisbezoek, ga voor in gebedsvieringen en geef les in catechese bijeenkomsten of bij Alpha cursussen. Zo krijgen mijn stageactiviteiten steeds meer vorm. Al deze werkzaamheden en activiteiten geven mij inzicht of mijn roeping echt en authentiek is. Het uiteindelijke doel van mijn stage is het uitzuiveren van mijn roeping tot het diakenambt. Ik heb wekelijks gesprekken met mijn stagebegeleider pater Thaddy om mijn gevoelens en ervaringen met hem te delen. Dit zijn heel waardevolle en opbouwende gesprekken.
Om de week heb ik ook een supervisie dag vanuit het Bisdom. De supervisie is een bijeenkomst met meerdere personen waar gesproken wordt over gevoelens en ervaringen die ik op doe in mijn stage. Dit kan heel intensief zijn. In deze gesprekken gaan we de diepte in en onderzoeken we waar de gevoelens vandaan komen en bespreken we hoe ik op een goede manier hiermee om kan gaan.
Daarnaast heb ik om de week van de vrijdag tot de zaterdagavond studiedagen op het seminarie Rolduc te Kerkrade in Limburg. En los van de stage heb ik, en volgens de katholieke kerk is dit mijn eerste roeping, mijn huwelijk met Mellanie en ons gezin met onze twee nog thuis wonende zonen van 17 en 19 jaar aandacht en liefde te geven.
Ik hoef mij dus niet te vervelen. Het parochiewerk, de studiedagen en mijn gezin in balans houden is al een leerdoel op zich. Belangrijk voor mij is in alles wat ik doe om altijd te zoeken naar de vreugde en deze vreugde ook door andere te laten ervaren. Iets kan nog zo vervelend zijn, je kan het nog zo druk hebben, maar als de vreugde voelbaar is dan weet ik dat God met mij is en ik op de goede weg ben. Die vrede wens ik ook anderen toe.
Ik ga dan ook met vertrouwen het jaar 2024 in en ben benieuwd wat er verder nog zal gaan gebeuren. Ik ben ervan overtuigd dat het een leerzame periode zal worden met ups en downs, maar zo is heel het leven denk ik. Soms gaan de dingen zoals ik verwacht en soms moet ik mij aanpassen aan de situatie omdat deze net anders gaat dan dat ik had gehoopt. Van die dingen die net anders gaan leer ik misschien nog wel het meeste!
Ik vertrouw in alles op God en Hij heeft ons beloofd dat niets ons kan scheiden van Zijn Liefde!
Alles kan voorbij gaan maar Zijn Liefde zal altijd blijven.
Deze Liefde leeft in mijn hart, in mijn lichaam de tempel van de h. Geest.
Ik begon dit artikel met broeders en zusters en dit is gemeend, ik voel mij overal zeer welkom en zie vanuit mijn geloofsovertuiging dat wij werkelijk broeders en zuster zijn van elkaar door die Liefde van Christus verbonden. Ik ben dankbaar om dit zo te mogen ervaren en wil dat vanuit mijn (toekomstige) werk ook leren overbrengen in Zijn Geest.
Ik wil iedereen bedanken voor de hartelijkheid en behulpzaamheid die ik heb mogen ervaren en die mijn ideaal beeld van mijn toekomst hierdoor mede vorm geeft!
ik wens iedereen van harte een gezegend, een leerzaam en gelukkig 2024 toe.
We zijn uiteindelijk allemaal leerlingen van Christus. Samen op weg!
Arjen Gernaert (Diaken student)